درمان های پیشگیری ارتودنسی

درمان های پیشگیری به مجموعه ای از درمان های ارتودنسی اطلاق می شود که درآنها هدف کنترل کردن وضعیت فرد به نحوی است که نیاز به درمان بعدی را از جنبه های طول دوره درمان،استفاده از وسایل پیچیده ارتودنسی، نیاز به کشیدن دندان دائمی و یا جراحی فک کاهش دهد.

انواع درمان های پشگیری کننده ارتودنسی عبارتند از :

1. فراهم نمودن فضا برای دندانهای در حال رویشی که دارای کمبود فضا هستند .

2. حفظ یا متقارن کردن فرم صورت با متأثر نمودن رشد فک

3.تحریک رشد فک دارای نقص رشدی یا کنترل رشد فک دارای رشد زیاده از حد

4. کاهش خطر آسیب به دندانهای جلو آمده

بطور کلی تشخیص دقیق این موارد نیازمند مشاوره با متخصص ارتودنسی است.نکته بسیار مهم آن است که اگر کودک دارای دندان شیری پوسیده ،ترمیم شده و کشیده شده است یا از نظر قرارگیری دندان ها بنظر غیر طبیعی می رسد لازم است در اسرع وقت توسط متخصص ارتودنسی مورد معاینه و مشاوره قرارگیرد.در کودکانی که هیچ مشکلاتی در این زمینه ندارند پیشنهاد انجمن ارتودنسی این است که این معاینه نباید دیرتر از 7 سالگی انجام شود .

ممکن است شروع درمان ارتودنسی ضروری نباشد اما معاینه دقیق در تعیین بهترین زمان شروع درمان کمک می نماید.در سن 7 سالگی ، اولین دندان آسیاب بزرگ در محیط دهان ظاهر می شود که نقش مهمی در جویدن وتثبیت الگوی قرارگیری دندانها دارد .در این هنگام متخصص ارتودنسی قادر است رابطه طرفی وجلو عقب وعمودی دندانها و فکین را ارزیابی کند. همچنین وجود دندانهای پیشین دراین سن می تواند جدا بودن دندانها و فک ، جلو بودن دندانها ، بسته بودن دندانها ،زیاده از حد دیده شدن لثه ها ، مشکلات رویشی ، خطر صد مه به دندانها ،وجود عادات مخرب و... را نشان دهد .

معاینه زود هنگام باعث تشخیص بموقع مشکلات ذکر شده می شود وفرصت زیادتری برای درمان مؤثر تر فراهم می کند .مداخله ماهرانه در الگوی رشد بیمار می تواند باعث هدایت رشدوتکامل شده واز بروزمشکلات شدید تر فکی در اینده جلوگیری کند .زمانی که مداخله ارتودنسی ضروری نباشد متخصص ارتودنسی می تواند رشد وتکامل را با دقت کنترل نموده ودرمان را در زمان ایده آل شروع کند .